Dit blog gaat over de Nederlandse (zakelijke) cultuur en hoe die wordt ervaren door mensen (met roots) uit andere landen en culturen. Het hoofdstuk gaat dus niet over hoe of wie de ‘de Nederlander’ is. Cultuur gaat immers over hoe je de werkelijkheid waarneemt en niet over hoe de werkelijkheid is.
Toen de talkshowpresentator Beau van Ervan Dorens een maand geleden begon met zijn praatprogramma Beau, koos hij voor een ander decor: een minidesk en een bank . Hij wilde weleens wat anders dan die eeuwige tafel met stoelen eromheen die je bij Nederlandse talkshows altijd ziet. Zijn nieuwe opstelling leverde hem veel kritiek op. Afgelopen vrijdag was hij te gast bij De Wereld Draait Door waar hij zich hardop afvroeg: ”Waarom zitten mensen allemaal aan tafel in Nederland?” `
Het regenseizoen is weer begonnen. En dan heb ik het niet over de herfst, maar over de prijzenregen die jaarlijks over ons land neerdaalt. Awards, ondernemersprijzen en themaprijzen passeren in alle soorten en maten de revue: Gouden Televier-Ring, de Top 2000, Quote 500 en de sportman- en vrouw van het jaar. Hoewel we In Nederland niet zo van de heldenverering zijn – van helden vinden we vooral dat ze zo gewoon mogelijk moeten blijven – komen er steeds meer landelijke en regionale awards bij.
“Moet dat nou?” riep ik naar mijn man en zoon… Een paar jaar geleden waren we op vakantie in Zwitserland. Na enkele uren wandelen kwamen we eindelijk aan bij een stromend riviertje. Tijd voor een break – dacht ik. Mijn dochter en ik streken neer op een grote steen en haalden eten en drinken tevoorschijn. Mijn man en zoon daarentegen stormden op de rivier af en begonnen als een bezetene stenen te verzamelen, om ze vervolgens in het water neer te leggen. Vanuit een soort oerdrang moest het water tegengehouden worden.
Berndt Kodden werkte tien jaar in Azië voor de FrieslandCampina. In alle landen waar hij werd gestationeerd – Singapore, Vietnam, Maleisië en Indonesië – was men ruim van tevoren voorbereid op zijn komst. Alles was al voor zijn aankomst op het vliegveld geregeld: zijn werkplek, professionele benodigdheden als laptop en mobiel, een huis etcetera. Begin 2015 kwam hij terug naar Nederland om als manager director te gaan werken op het hoofdkantoor. Toen hij op zijn eerste werkdag aankwam bij het betreffende gebouw, bleek zijn toegangspasje nog niet geregeld te zijn. Hij meldde tegenover diverse personeelsleden dat hij niet (zelfstandig) naar binnen kon komen. “Daar ga ik niet over,” zei de één na de ander.
All Rights Reserved. © 2018 Studio Odijk | Privacy verklaring | Proclaimer
Recente reacties