Toen de Franse Ketty Lollia, voor een optreden als professioneel danser, voor het eerst naar Nederland kwam, was ze onder de indruk van de openheid en vriendelijkheid van de Nederlanders. Omdat deze positieve indruk bleef hangen en Ketty een internationale carrière ambieerde, besloot ze te gaan solliciteren in Nederland. Intussen leerde ze de Nederlandse taal. Dolblij was ze toen ze – met dank aan haar talenknobbel – in 2005 werd aangenomen bij IBM. Samen met haar dochter verhuisde ze naar Nederland. Hoewel ze het al snel naar haar zin had, merkte Ketty na verloop van tijd dat Nederlanders ondanks hun vriendelijkheid in zekere zin ook oppervlakkig en afstandelijk konden zijn: “In Frankrijk waren de contacten met mijn collega’s veel intensiever; er werd veel meer tijd en aandacht besteed aan arbeidsrelaties. Ik miste dat in Nederland. Zo kwam ik een keer via Facebook erachter dat mijn collega ging verhuizen en hulp nodig had. Ik heb hem toen gebeld en mijn hulp aangeboden, waarop hij heel verbaasd reageerde. Hij begreep mijn bedoeling niet direct.”
Recente reacties