individualisme

Dennis, een Nederlandse sales consultant die jarenlang als expat in India woonde, was nog niet zo lang in India werkzaam toen zijn dochter jarig was. In tegenstelling tot veel collega expats woonde hij niet op een compound met andere Nederlanders, maar tussen de lokale bevolking.
Dennis en zijn vrouw kenden op dat moment nog niet zoveel mensen en besloten daarom haar verjaardag klein te vieren. Ze nodigden ongeveer 20 vrienden uit. Vooraf deden ze boodschappen en stemden de hoeveelheid eten en drinken af op het aantal personen dat ze verwachtten. Alles leek goed voorbereid. Totdat de bel ging en er opeens 80 man op de stoep stond. Wat bleek: iedere genodigde had zijn of haar familie meegenomen.

“Ik heb een haat-liefdeverhouding met Nederland,” vertelde de Italiaanse Angela Capo me tijdens een etentje bij haar thuis. “De manier waarop Nederlanders handel drijven vind ik fenomenaal. Net als de manier waarop ze hun land hebben opgebouwd. Daar heb ik grote bewondering voor. Tegelijkertijd heb ik moeite met het Nederlandse individualisme. Ik mis hier het Italiaanse groepsgevoel: de familieband, de sociale controle en – de spontaniteit. Even langsgaan bij familie of vrienden, zomaar…”